Тарас ДУРАЙ: жаданне вярнуцца ў Беларусь было заўсёды Вярнуцца да спісу
— З якімі пачуццямі прыехаў у Бабруйск? Наколькі памятаю гэта твой першы замежны вопыт у кар'еры.
— Так. Бабруйск — гэта мой першы замежны вопыт. Прыемныя ўспаміны, прыемныя эмоцыі, добрае надвор'е... У мяне добры настрой.
— Пакуль ехалі, можа быць, ты нешта новае паспеў разгледзець праз шкло аўтобуса?
— Ну, пастараўся пільна ўглядацца, але ўжо хутка ехаў аўтобус. Быццам бы ўсё так і было, можа быць ледзь лепш стала. Бабручане любяць свой горад, таму горш быць не можа. Калі выступаў за «Белшыну» жыў у гэтай жа гасцініцы, што і сёння, толькі на сёмым паверсе.
— У сваім першым матчы за мясцовы клуб ты забіў гол са штрафнога. Памятаеш, як гэта было, і каму ты забіваў?
— Калі не памыляюся, гол забіў у самым канцы сустрэчы. Вырашыў прабіць і атрымалася ўдала. Толькі ўжо не ўспомню, каму так «пашанцавала».
— Гэта быў мінскі «Партызан». У якія вароты забіў?
— Калі глядзець з галоўнай трыбуны, то ў левыя.
— Шчаслівыя для цябе?
- Хацелася б. Хоць я не адмовіўся б забіць і ў правыя. Але самае галоўнае, каб заўтра «Нёман» атрымаў першую перамогу. Мы ўсе яе зачакаліся.
— Гуляючы за нас, ты ў першым матчы, як падалося, таксама забіў. Аднак, суддзя вырашыў інакш. Што думаеш з гэтай нагоды?
— Я заўсёды хачу дапамагчы камандзе, а калі атрымацца яшчэ і забіць — наогул выдатна. Гэта быў мой дэбют за жоўта-зялёных, таму жаданне спадабацца заўзятарам і прынесці карысць камандзе — было проста велізарным. Як па мне, дык гол я ўсё ж забіў. Па дынаміцы моманту магу сказаць, што мяч лінію перасёк. Рэферы жа сказаў, што ён гэтага не ўбачыў, хоць і знаходзіўся побач са мной. Пазіцыя ім была абраная верная, таму ён павінен быў выразна разглядзець эпізод. Да бакавым арбітру прэтэнзій няма. Закрыў агляд галкіпер, і разабрацца яму было там проста не рэальна. Хацелася парадаваць нашых заўзятараў. Крыўдна, вядома, будзем працаваць.
— Гледзячы на відэа твайго выступу ў матчах чэмпіянату Украіны, можна зрабіць выснову аб добра пастаўленым далёкім ўдары. Калі ўбачым твой каронны магутны ўдар?
— Пакуль асаблівых магчымасцяў і не было. Усе матчы праходзяць у шчыльнай барацьбе, часу на падрыхтоўку ўдару практычна няма. Усё, што я прабіў адразу, альбо ляцела міма, альбо рэагаваў на гэтыя ўдары брамнік, альбо не залічваў суддзя. Такіх момантаў было не шмат. Проста калі хто-небудзь з партнёраў знаходзіцца ў лепшым становішчы, я лепш аддам яму перадачу.
— Якой нагой робіш гэта лепш?
— Мне без розніцы. Аднолькава працую і левай, і правай нагой. Можа, і крыху лепш правая, штрафныя прабіваць гэтай нагой.
— Чытаў, што футболам ты стаў захапляцца дзякуючы твайму брату. Ён таксама прафесійны футбаліст?
— І то праўда, я цягнуўся за ім. Ён гуляў на ўзроўні першынства вобласці.
— Скажы, а на якой пазіцыі ты сябе лепш адчуваеш, і ў якой футбол табе падабацца гуляць?
— На той пазіцыі, на якой я зараз гуляю, на пазіцыі апорнага паўабаронцы. Раней я быў абаронцам, а цяпер бліжэй стала паўабарона. Два-тры гады таму трэнер паспрабаваў мяне ў цэнтральнай зоне, і з таго часу я там і гуляю. А падабаецца мне камбінацыйны футбол. Каму прыемна сядзець у глухой абароне і толькі адбівацца? Я люблю працаваць з мячом, ствараць. Без мяча вельмі цяжка гуляць, і фізічна, і псіхалагічна. Вядома, ёсць такія гульні, што трэба на поле араць ў абароне. Я не адмаўляюся — трэба стаяць, значыць, будзем стаяць. Галоўнае, каб гэта прыносіла ачкі. Устаноўка трэнера — гэта галоўнае, скажуць, значыць, будзем працаваць ад абароны. Гэта таксама футбол.
— Гэты знакаміты эпізод з Андрэем Шаўчэнка. Ты там абаронцам гуляў?
— І то праўда, цэнтральнага абаронцы, разам з Харысанам Омоко.
— Тарас, як зьявіўся варыянт з нашым клубам і як цябе сустрэў калектыў?
— Жаданне вярнуцца ў Беларусь было заўсёды. Пасля паўгады арэнды ў «Белшыне» я быў не супраць працягнуць кар'еру ў вашым чэмпіянаце. Аднак усё неяк не складалася. Нядаўна пазнаёміўся з агентам з Беларусі, які і прапанаваў паспрабаваць свае сілы ў Гродне. «Нёман» шукаў якраз гульца ў апорную зону. Я прыехаў на два дні, прыняў удзел у гульні і быў запрошаны. Калектыў сустрэў добра, мне ўсё падабаецца: горад, каманда, заўзятары.
— Шпацыраваў па нашым горадзе ўжо?
— На жаль, быў у горадзе толькі пару разоў. Пастаянныя трэніроўкі, пераезды і гульні адымаюць практычна ўвесь час. Тое, што бачыў, мне спадабалася. Адчуваецца, што горад з гісторыяй.
