Герашчанка і Кірэня адказалі на пытанні журанлістаў Вярнуцца да спісу
Алег КІРЭНЯ (в.а. галоўнага трэнера футольнага клуба «Нёман»):
— Адразу ж у распранальні падзякаваў хлопцаў за гульню ў першым тайме і за волю ў другім. Вельмі цяжкая гульня, але першы тайм гэтага матчу стаў лепшым у нашым выкананні, калі браць усе гульні гэтага сезону. Мы здолелі трэнерскім штабам дастукацца да хлопцаў. Яны сёння гулялі на полі, а не пакутавалі.
— Канцавы сёння падвёў каманду?
— А вы як думаеце? Падвёў, вядома.
— Санкцыі да яго якія-небудзь будуць?
— Гэта ўнутраная справа каманды.
— То, як Арцём паводзіў сябе на полі, вы задаволеныя яго дзеяннямі...
— Якімі дзеяннямі? Я не зразумеў вашага пытання.
— Гульнявымі, а таксама яго эмоцыямі?
— Ён увесь час такі эмацыйны. Усё гэта ведаюць. Віталік Булыга таксама ў гульні эмацыйны. Гэта ж адзінаборствы. Хадзіць па полі без эмоцый, як мёртваму, нельга.
— Ці вядома што-небудзь па Курганскаму?
— Ждём вердыкт лекараў. У яго спухла скула, вока заплыло. Галоўнае, каб пералому не было.
— Было сёння вельмі шмат памылак з першымі перадачамі, з папярочнымі. У чым прычына?
— Я не ведаю з чым гэта звязана, будзем разбірацца. Думаю, што гэта псіхалогія.
Вячаслаў ГЕРАШЧАНКА (трэнер футбольнага клуба «Белшына»):
— Мы чакалі, што «Нёман» прыедзе да нас на гэты матч як паранены звер. Гульня будзе цяжкая, глейкая і не будзе мець шмат галявых момантаў. Мы рыхтаваліся менавіта да такога матчу. Я на ўстаноўцы сказаў, што перамогу ў гэтым матчы трэба будзе выгрызаць Матч такім і атрымаўся. Калі ў першым тайме гульня атрымалася прыблізна роўная, то ў другім тайме, я лічу, мы валодалі перавагай. Не магу сказаць, што ў нас была процьма момантаў, але галявыя сітуацыі мы стваралі, ўскрывалі суперніка флангі, цэнтр. На жаль, атрымалася нічыя. Крыўдная, але тым не менш.
— Вы выйшлі падчас траўмы Грэчышка на поле, для чаго?
— Я выйшаў паглядзець і пераканацца, праводзіць замену ці не. Грэчышка зламалі нос, а суддзя ў гэтым эпізодзе нават і не свіснуў аб парушэнні. Там была відавочная адмашка.
— Багацце жоўтых картак – гэта следства чаго?
— Гэта вынік таго, што ў матчы было шмат барацьбы, шмат адзінаборстваў. Хто выйдзе пераможцам у гэтых адзінаборствах, перасіліць сябе, той і выйграе матч.
— «Белшына» нанесла вялікую колькасць далёкіх удараў. Гэта трэнерская ўстаноўка, або гульня па абставінах?
— І тое і іншае. Каб забіваць галы – трэба біць па браме. Абарона суперніка глейкая, абараняўся «Нёман» вялікай колькасцю гульцоў і нам цяжка было выкрываць у кожнай атацы, таму даводзілася біць.
— У канцы першага тайма «Белшына» знайшла сваю гульню, а пасля перапынку – гульня супакоілася. Ці была ўстаноўка гуляць па ліку?
— Задача была пастарацца забіць другі. А тое, што супакоілася гульня – дык гэта ў большай ступені віна суперніка, які да перапынку гуляў у адкрыты футбол, а ў другім сеў больш нізка і стаў абараняцца ўсёй камандай. Таму трэба было рабіць больш разваротаў, перадач дыяганальных. Шукаць нейкія варыянты. Здалося, што гульня супакоілася, а мне так не падалося. Мы спрабавалі знайсці праломы ў абароне, выявіць яе. На жаль гэта не атрымалася.
