Форма каманд: белыя майкі і трусы — жоўтыя майкі і трусы.

Ніяк камандзе не атрымоўваецца згуляць у предсезонку аптымальным складам. Усё яшчэ па-за выязнога складу Савіцкі, Савасцьянаў і Васькоў, Васілючак правёў пасля траўмы першую трэніроўку з камандай толькі напярэдадні, а Курганскі атрымаў удар, і яму вырашана было даць час, каб падлячыцца. Зыходзячы з гэтых абставінаў, у Пінск адправілася 20 футбалістаў, аднак выхад на поле дваіх з іх – Лешка і Васілюка, не планаваўся. Яўгена, які атрымаў днём раней мікратраўмы, было вырашана паберагчы ўжо па дарозе ў Пінск, а Раман, як і было задумана загадзя, папрацаваў на суседнім полі індывідуальна.

У выніку атрымалася так, што другі выезд у Пінск завяршыўся аналагічна першаму, з той толькі розніцай, што ў матчы са «Слуцкім» жоўта-зялёныя прапусцілі незадоўга да фінальнага свістка, а ў матчы супраць «Славіі» – у самым пачатку сустрэчы. Непрыемнасць здарылася пасля падачы вуглавога. Секундная страта канцэнтрацыі, ўпушчаны на блізкай штанзе праціўнік і мяч ўжо на сёмым абароце стрэлкі апынуўся ў варотах Журава. Гэта Катляроў ўмела адарваўся ад абаронцы і давёў атаку да лагічнага завяршэння – 1:0.

Як аказалася, то быў адзіны промах гродзенскай лініі абароны, якая выглядала ледзь інакш. На правым краі абароны, замест Лешка, выйшаў Хвалько, якому спатрэбіўся нейкі час, каб прывыкнуць да новага месца. Калі на старце матчу Ягор, бывала, апыняўся ў полупапізіцыі, то з часам, хваляванні ўлягліся, а некалькі ўдалых падкатаў і абарончых дзеянняў надалі яго гульні упэўненасці. Праўда да канца матчу Хвалько не дайграў, у адным з сутыкненняў ён атрымаў балючы ўдар па назе і быў заменены на Квенцара.

Аднаго прапушчанага мяча зноў хапіла, каб прайграць. На жаль, у чацвёртым матчы з пяці праведзеных пасля пачатку падрыхтоўкі да сезону, «Нёман» бяссільна б'ецца аб ахоўныя рэдуты суперніка. Пасля заканчэння матчу ў графе забітых мячоў зноў ўпісаны нуль. Хоць, па праўдзе сказаць, горш суперніка мы не выглядалі і былі годныя большага. Не сказаць, што перавага умоўных гасцей, у ролі якіх выступала наша дружына, было пераважнай, але яно было. І да перапынку, і ўжо тым больш пасля недоўгачасовага антракту, жоўта-зялёныя больш валодалі мячом. Украінец Дурай, які прыбыў на прагляд, упэўнена дырыжыраваў ў цэнтры поля, разганяючы атакі ў розных напрамках. Тарас выдатна бачыць поле, аднолькава ўпэўнена працуе як правай, так і левай нагамі, а пры зручным выпадку сам можа небяспечна прабіць па браме. У другім тайме ён ледзь не трапіў з дваццаці метраў у дзевятку брамы суперніка – мяч праляцеў крыху вышэй. Стараўся пушчы ранейшага і Вяргейчык, які пакуль яшчэ таксама знаходзіцца ў клубе без кантракту. У адрозненне ад мінулых спарынгаў яму куды часцей ўдавалася наперадзе зачапіцца за мяч. Адпаведна, каманда на больш доўгі час затрымлівалася на чужой палове, а ў самога Кірыла з'яўляліся шанцы вызначыцца. Акрамя згаданых вышэй хлопцаў, браме Раманюка пагражалі Кавалюк, Канцавы, Сянкевіч і Чухлей. Камусці не хапіла дакладнасці, удары заблакавала абарона, пару разоў надзейна згуляў галкіпер «Славіі».   

Пакуль ёсць, як ёсць. Падрыхтоўка да сезону працягваецца, а свой чарговы матч каманда правядзе праз тыдзень. Хто будзе супернікам, пакуль вырашаецца, але, відаць, ім стане альбо брэсцкае «Дынама», альбо зноў мазырская «Славія». Ўпэўненыя, што да пачатку чэмпіянату вычарпаем ліміт нешанцавання ў чужых варот, а нашы выніковыя галявыя камбінацыі пакінем на афіцыйныя гульні.