Форма команд: салатовые манишки — оранжевые манишки.

Ну, нарэшце каманда ўздыхнула на поўныя грудзі і ў Брэсце ступіла ў новы сезон. Першым супернікам жоўта-зялёных, гэтак жа як і ў мінулым годзе, стаў мікашэвіцкі «Граніт». Нават месца сустрэчы іпрыкладныя тэрміны першай гульні практычна ідэнтычны. Пасля доўгага перапынку было цікава глянуць на каманду, тым больш, што ў яе складзе з'явіліся новыя выканаўцы. Аднак не ўсіх удалося сёння бачыць. На жаль, мінітраўмы атрымалі Васілюк і Канцавы, а Васькоў прыхварэў. Таму ў Брэст футбалісты не паехалі. Тым не менш, гульцоў, якія адправіліся на першы матч 2016 года, хапіла на два паўнавартасных складу.

Па задумцы трэнерскага штаба, першым нумарам каманды, умацаваным двума гульцамі якія знаходзяцца ў «Нёмане» на праглядзе, дастаўся першы тайм, а ў другім – на поле павінна была выйсці моладзь на чале з Кавалёнкам. Так яно ў выніку і выйшла: поўныя склады каманд тут.

Нягледзячы на ​​тое, што ў першай палове сустрэчы галоў забіта не было, нашы дзейнічалі вельмі ўпэўнена. Вядома, гранітаўцы атакавалі браму Курганскага, але без бачнай небяспекі. Усе дзеянні ўмоўных гаспадароў матчу лёгка чыталіся абаронцамі гродзенцаў. Толькі ў адной такой атацы да перапынку ёкнула сэрца, але жоўта-зялёныя двойчы за імгненне адчайна кінуліся пад удары Мікашэвіцкіх гульцоў і заблакавалі іх – мяч так і не даляцеў да галкіпера. Атакі неманцаў насілі куды больш небяспечны характар. Запрагалі хлопцы доўга – першы раз па браме Дударава прабіў Савасцьянаў на 14-й хвіліне, але пасля, гродзенцы паехалі нашмат хутчэй.

Праз тры хвіліны, пасля падачы са штрафнога Кавалюк, ледзь не патрапіў у правую ад брамніка Пазняк. Кавалюк наогул згуляў у гэтым матчы вельмі карысна, аднак галоўным кірункам нашых нападаў стаў правы фланг, на якім метэарыў Бураеў.

Крайні паўабаронца адкрываўся, прасіў мяч, і, атрымаўшы яго, імгненна набіраў крэйсерскі ход. Але самае галоўнае, што ён упэўнена рухаўся наперад і ішоў у абводку, што для нашых шырот выглядае неўласціва. І атрымлівалася! Некалькі такіх вокаімгненных забегаў завяршыліся на вострыя прастрэл-перадачамі, але ні Бомбель, ні Горбач, ні Кавалюк, адправіць мяч у сетку не змаглі. Мог вызначыцца і сам Марат. На 27-й хвіліне ён пайшоў на чужой палове ў адбор і прымусіў памыліцца абаронцы «Граніту». Той зрабіў нязграбную перадачу праз цэнтр, якую перахапіў Кавалюк і вывеў нізкарослага паўабаронца практычна адзін у адзін з галкіперам. Бураеў біў нізам, але Дудар своечасова выйшаў з рада, кінуўся ў ногі і адвёў пагрозу ад сваіх варот. У апорнай зоне адыграў і яшчэ адзін патэнцыйны навабранец гродзенцаў латыш Рэчыцкіс.

Менавіта на ім атрымаў адзіную паказаную ў гэтым матчы арбітрам жоўтую картку Шарякоў, груба збіў паўабаронца, які сыходзіў у адрыў. А незадоўга да перапынку мяч усё ж пабываў у сетцы брамы гранітоўцаў, але Кунай гол адмяніў, угледзеўшы з боку Кавалюка напад на брамніка. У гэтым эпізодзе было відавочна відаць, што Дудар не паспеў зафіксаваць мяч, Кавалюк дацягнуўся да мяча першым і прабіў. Далей было сутыкненне Кавалюк і Дудар, а Бомбель дабіваў мяч у пустую браму. Гол наспяваў, але прыйшоў перапынак і ў справу трэба было ўступаць другому складу.

Нягледзячы на ​​тое, што на полі з'явілася практычна адна моладзь, гульня горш не стала. Нават стала трохі весялей. Вектар нападаў не змяніўся, памяняўся толькі толькі фланг. Цяпер больш дзейнічаў левы край, на якім раз за разам разганяў атаку Цэслюкевіч. Практычна ўсе небяспечныя атакі гродзенцаў у другім тайме былі створаны з яго непасрэдным удзелам.

На 48-й хвіліне з яго падачы з кутавога галавой біў Забелін – побач са штангай, ужо праз хвіліну пасля яго прастрэла нізам расстрэльваў брамніка Буцько – Сцяпанаў зрэагаваў і перавёў на кутавы, на 57-й Цэслюкевіч дачакаўся забяганне Квенцэра, а той добра падаў на Кавалёнка – удар крыху вышэй за браму, на 60-й хвіліне мяч пасля яго падачы са штрафнога ізноў сустрэўся з галавой Кавалёнка і ледзь не ўляцеў у далёкі верхні кут брамы, на 71-й Цэслюкевіч падхапіў мяч у цэнтры поля, своечасова аддаў яго Сарокіну, які ювелірным пасам насуперак вывеў на ўдарную пазіцыю няўрымслівага Кавалёнка – толькі хвацкая рэакцыя Сцяпанава не дазволіла мячу ўляцець у дальні ніжні кут брамы, а Буцько, які спяшаўся на дабіванне, праз імгненне знёс з газона брамніка. Свісток арбітра прамаўчаў. А колькі было яшчэ паўмомантаў...

Аднак перамагчы сёння было не наканавана. Паміж небяспечнымі нападамі нашых, здарыўся галявы выпад «Граніту». На 59-й хвіліне Касмынін прадраўся па правым краі атакі і моцна нізам прастрэліў у штрафную. Зянько, які выйшаў замест Шэрякова, свайго шанцу не ўпусціў – мяч уляцеў у ніжні кут брамы. Чым бліжэй гульня была да свайго завяршэння, тым часцей нашы хлопцы давалі пагражаць браму Пяцігорца. За 10 хвілін да канца з-за штрафной у штангу трапіў Лісіца, а за хвіліну да заканчэння асноўнага часу ледзь не уцёк у адрыў Зянько. Абарона напаткала яго на падыходах да штрафной і нападніку прыйшлося біць міма здалёк.

Першая гульня цяперашняга сезону завяршылася паразай, тым не менш, ад гульні каманды засталіся даволі добрыя ўражанні. Асабліва калі ўлічыць, што гэта яшчэ цалкам сабе зімовы футбол, нават не вясновы. Б о яшчэ не ўступала ў гульню наша цяжкая артылерыя. З нецярпеннем чакаем акрыяння ўсіх гульцоў і наступнага спарынгу.