За дзень да афіцыйнага адкрыцця футбольнага манежа жоўта-зялёныя правялі свой другі матч у манежы. Чатыры дні таму ў Гродна завітаў прадстаўнік другога дывізіёна, толькі на гэты раз з Гродзенскай вобласці. У мінулым сезоне футбольны клуб «Ліда» фінішаваў у чэмпіянаце Першай Лігі на шостай пазіцыі, адстаўшы ад бронзавага прызёра першынства на сем ачкоў. Пра тое, што ў гэтым сезоне лідчане не збіраюцца здаваць сваіх леташніх пазіцый, а можа нават рыхтуюцца штурмаваць новыя вяршыні, кажа той факт, што на пасаду галоўнага трэнера клуба ў студзені быў запрошаны Пётр Качура. Нагадаем, што Пётр Пятровіч на працягу двух сезонаў працаваў у нашым клубе асістэнтам Карашкова.
Да гульні з намі лідчане правялі з пачатку года два матчы. 11 лютага мінімальна быў абыграны дубль «Мінска», а чатыры дні таму нашы геаграфічныя суседзі згулялі ўнічыю з дублем брэсцкага «Дынама» 1:1. У абодвух сустрэчах браму суперніка пабіў Сяргей Галоўчык. Нападнік быў не супраць падоўжыць сваю дзейсную серыю, аднак гэтага яму зрабіць не далі магчымасці нашага абаронцы.
У параўнанні з папярэднім матчам супраць мінскага «Праменя» у стартавым складзе гаспадароў адбыліся дзве замены. Замест пакінуўшага размяшчэнне трэніровачнага лагера расіяніна Валовіка, месца ў абароне заняў Лешка, а замест Сенкевіча выйшаў Зубкоў, які адышоў ад мікратраўмы. Астатняе ўсё было без змен.
Стартавыя адзінаццаць: Курганскі – Бебе, Хвалько, Анюкевіч, Лешка – Зубкоў, Якімаў – Савіцкі, Жукоўскі, Канавалаў – Лакціёнаў.
Як і ў матчы з «Праменем» жоўта-зялёныя вызначыліся вельмі хутка, можна сказаць, што нават вельмі хутка. Не паспела секундная стрэлка прарабіць і аднаго круга, як Жукоўскі з паса Лакціёнава адправіў мяч у сетку брамы лідчан – 1:0. Пачатак быў проста бянтэжны для гасцей і шматабяцальным для заўзятараў, аднак другога выніковага ўдару ў выкананні нёманцаў прыйшлося чакаць амаль цэлы тайм. Хоць толькі адзін Савіцкі меў 3-4 моманта для завяршэння старанняў партнёраў, але пасля яго сённяшніх удараў мяч упарта не хацеў ляцець у створ брамы. Адзін раз, праўда, паўабаронца закінуў мяч за каўнер галкіперу, аднак бакавы арбітр угледзеў у пазіцыі гульца становішча па-за гульнёй і мяч залічаны не быў. Не рэалізаваў выхад адзін на адзін і Лакціёнаў, якога на рандэву з Нячаявым вывеў Канавалаў. Малады ўкраінскі вінгер пакідае вельмі добрае ўражанне. І хоць у адным са сваіх пасляматчавых каментарах Кавалевіч сказаў, што хутчэй за ўсё на дадзеным этапе з Канавалавым кантракт падпісаны не будзе, калі гэта ўсё ж здарыцца, здзіўляцца такому рашэнню ніхто не стане. Хлопец адпрацоўвае на сваім краі ад і да, абвастрае прастрэламі і перадачамі нагнятае напружанне ў штрафной суперніка. Калі да свістка Севасцьянніка на перапынак заставалася некалькі дзясяткаў секунд, наша каманда ўсё ж змагла забіць другі мяч у гэтай сустрэчы. У чарговы хуткай атацы Якімаў з цэнтральнай зоны пасам вывеў Зубкова сам-насам з брамай і той не падкачаў, даслаўшы мяч сапраўды ў мэту пад ногі брамніка – 2:0.
У перапынку нашым трэнерскім штабам была заменена асноўная група гульцоў. На поле акрамя брамніка Журава з першых хвілін другой паловы сустрэчы выйшлі гуляць Яблонскі, Горбач, Яроцкі, Клімовіч і Канцавы. Апошнія двое і зрабілі трэці гол каманды. Канцавы увайшоў у штрафную з левага краю і выклаў мяч у цэнтр на Клімовіча, які першым дотыкам мяч прыняў, а другім, праз разварот, паслаў мяч міма брамніка – 3:0. Па ходзе другога тайма ў складзе гаспадароў на поле выйшла вельмі шмат гульцоў атакавалага плану. Акрамя Яроцкага, Клімовіча і Канцавога, на полі з'явіліся Журневіч, Кавалёнак, Бомбель і Сенкевіч. З-за такога набору стваральнікаў, адначасова якія знаходзяцца на поле, было цікава глядзець на паступовую трансфармацыю лініі абароны, якая перайшла ў гульню на тры абаронцы. Амаль кожны з названых вышэй мог павялічваць лік, аднак больш галоў у гэтай сустрэчы забіта не было.
На матчы прысутнічаў Філіп Рудзік, а Яўген Савасцьянаў – наадварот адсутнічаў. Паўабаронца адправіўся на прагляд у талдыкорганскі «Жетысу».
