Руслан ЗУБКОЎ: На выездзе згуляць унічыю не сорамна - гэта лепш, чым ехаць дадому без ачкоў Вярнуцца да спісу
— Ужо ў які раз у нас не атрымліваецца першы тайм. Напэўна, гэта ўжо трэцяя гульня, калі ў першым тайме мы саступаем свайму суперніку. Адзін раз у нас праваліўся цэнтр поля, і адразу ж каманда прапусціла мяч. У перапынку селі, спакойна пагаварылі, сказаўшы адзін аднаму, што гэтую гульню трэба выцягваць. Гэтая каманда нічога новага не паказвала і была нам па сілах. Яны проста б'юць наперад, а там стараюцца выйграць барацьбу. У другім тайме паклалі мяч на зямлю і навязалі суперніку сваю гульню. Думаю, што менавіта гэта стала прычынай таго, што яны нам пасля перапынку саступілі. Мы змаглі адыграцца і маглі забіць яшчэ. У прынцыпе, атрымалася баявая нічыя. Яны ў першым тайме лепш выглядалі, а мы ў другім.
— Ці задаволены ты вынікам?
— На выездзе згуляць унічыю не сорамна – гэта лепш, чым ехаць дадому без ачкоў. Паглядзіце, у канцы сезону кожнае ачко будзе на вагу золата.
— Ці ведаў ты да матчу, што мы не забівалі гэтай камандзе на працягу трох гадоў?
— Не. Ведаў толькі, што Тарпеда каманда вельмі непрыемная. З ёй цяжка гуляць любому суперніку. Калі мы змаглі забіць ім мяч, не прайгралі на іх стадыёне – значыць, мы рухаемся ў правільным кірунку, развіваемся. Будзь ўдача на нашым баку, згулялі б лепш пры завяршэнні атак, то маглі б увогуле выйграць гэтую сустрэчу.
— Ты перайшоў з абароны ў паўабарону, дзе сябе камфортней адчуваеш?
— Мне няма асаблівай розніцы – гуляць у цэнтры абароны або ў цэнтры поля. Сёння была пастаўлена задача прадуктыўна адпрацаваць у апорнай зоне – я адыграў у апорнай зоне. Пазней разбяруць матч, і трэнер вызначыць, удала я сыграў ці не.
— Наступная гульня дома з «Крумкачамі». Што ўжо ведае пра гэтую каманду?
— Ведаю няшмат. Там трэнер украінец, футбалісты ёсць з Украіны. Ды і сама каманда знаёмая, бо мы гулялі з імі таварыскую гульню. Каманда, як каманда. У нас наперадзе яшчэ тыдзень – будзем рыхтавацца.
