Бебе Кінгэ ПОЛ РОЛАН: Вельмі хачу вярнуцца ў «Нёман» Вярнуцца да спісу
Цалкам магчыма, што камерунец Бебе Кінгэ Пол Ролан працягне гуляць за наш клуб.
— Мінулы сезон не быў лёгкім для ўсёй каманды. Але я думаю, што мы зрабілі на той момант усё магчымае, каб выправіць становішча. Часам, гледзячы на тое, як мы ідзем па турнірнай табліцы, я не мог паверыць, што мы зможам забрацца так высока. Пасля першага круга каманда ішла на 12 пазіцыі і нам варта было велізарных высілкаў, каб пераламаць сітуацыю. У нашага клуба няма вялізнага бюджэту, як у БАТЭ, «Дынама» ці «Шахцёра». Таму восьмае месца лічу не такім ужо і дрэнным, асабліва калі ўлічыць, як мы стартавалі ў турніры.
— Ці магла каманда згуляць лепш і як ацэніш свой выступ?
— Так, вядома, наша каманда здольная была на большае. Згуляй мы ў першым крузе так, як у другім — былі б у пяцёрцы. Але, адбылося тое, што адбылося. Калі «Нёман» зможа захаваць асноўных гульцоў, то каманда згуляе ў новым сезоне лепш. Упэўнены, што кіраўніцтва прыкладзе ўсе намаганні для гэтага. Згулянасць мае вялікае значэнне ў футболе.
Што тычыцца маёй гульні, то траўма мяне выбіла з каляіны. Мала таго, што мне давялося нейкі час выдаткаваць на адаптацыю — новая краіна, новыя людзі, новыя ўмовы, так потым прыйшлося доўга і цяжка працаваць, каб вярнуць набраную гульнявую форму, даказаць сваю заможнасць трэнерскаму штабу і вярнуцца на поле. Гэта былў вельмі дрэнны час для мяне. Але я змог прайсці гэтыя выпрабаванні.
— Як табе нашы заўзятары, людзі, краіна?
— Гэта проста фантастыка! Вось тым хлопцам, з крайняга сектара было не важна — прайгравала каманда або выйгравала, мы ўсё адно чулі з трыбун: «Жиолте-зилоние!». Гэта фантастыка. Калі гуляў — заўсёды адчуваў іх прысутнасць. Памятаю ў адным з матчаў да канца сустрэчы засталося няшмат, а я стаміўся вельмі. Бягу да мяча, побач супернік нясецца і спрабуе апярэдзіць мяне. А тут з трыбун: «Бебе, бяжы!». Вядома, пасля такога саступіць мяч я не мог. Хлопцам і дзяўчатам, якія выязджалі на гасцявыя матчы ў Гомель, Мазыр, Віцебск, магу сказаць толькі вялікі дзякуй. Так далёка ад дома, а ўсё адно чуеш: «Жиолте-зилоние! Всиеда з вамі... ». Крута! Што яшчэ добрага? Людзі, абстаноўка і надвор'е! Нягледзячы што я афрыканец, мне падабаецца прахалода. Я дрэнна пераношу спякоту.
— Ну і самае галоўнае, ты вяртаешся ў Гродна...
— Спадзяюся, што змагу вырашыць усе свае пытанні і вярнуцца. Я веру ў Бога і ведаю, што ён мне заўсёды дапамагае. Калі ўсё будзе ў парадку, то на наступным тыдні я прылячу ў Беларусь, прайду медабследаванне і зноў стану «жиолте-зилоним». Вельмі хачу вярнуцца ў «Нёман».
