Савіцкі па-за гульнёй Вярнуцца да спісу
БОЛЬШОЙ ФУТБОЛ №12 • Снежань 2016
Тэкст Сяргея МАРДАСЕВІЧА
Што мы ведаем пра Паўла Савіцкага, акрамя яго футбольных спраў? Толькі тое, што калі-то ён быў не супраць зазірнуць у начны клуб, а потым выкласці пару фота ў сацсетках. Але на самой справе у ўніверсала гродзенскага «Нёмана» і нацыянальнай зборнай Беларусі даволі шырокае кола інтарэсаў. І ён не адмовіўся ўпусціць у гэтае кола чытачоў часопіса «Большой футбол».
«Арсенал»
— За гэтую каманду заўзею з дзяцінства. Мой лепшы сябар таксама яе прыхільнік. Так што з ранніх гадоў падтрымліваем «Арсенал» разам. У мяне нават майка была ван Персі. Яшчэ сцяг брытанскі. Калісці збіраў налепкі, у тым ліку гульцоў «Арсенала». Памятаю, як знерваваўся, калі прайгралі «Барселоне» ў фінале Лігі чэмпіёнаў 2:1... А мацней за ўсё радуюся, калі перамагаем «Чэлсі». Не люблю гэты клуб. За яго Саша Анюкевіч заўзее, увесь час спаборнічаем. У той камандзе, з якой усё пачалося, выступалі яшчэ Анры, Фабрэгас, Саша Глеб... Можа, таму і стаў заўзець, што там быў беларус. Хоць і так падабалася, як яны гулялі. Глеба аб «Арсенале» не распытваў. Ён сам пры выпадку нешта расказвае. Мае любімыя футбалісты ў сённяшнім «Арсенале» — Озіл і Алексіс Санчэс. З Санчэсам мы гуляем на адных пазіцыях. У Озіла перадачы добрыя. Хоць у дзяцінстве маім любімым футбалістам быў Раналдынью. Чалавек проста здзекаваўся над супернікамі. Не згодны з некаторымі фанатамі «Арсенала», якія выступаюць за адстаўку Венгера. Колькі гадоў ён ужо ў Лондане? Вельмі шмат. Каманда ні разу не вылятала з прэм'ер-лігі, пастаянна выступае ў Лізе чэмпіёнаў. Венгер — добры трэнер. І наогул, мне проста падабаецца той камбінацыйны футбол, які паказвае «Арсенал». Так што чацвёртыя месцы не бянтэжаць. Хацеў бы, дарэчы, пабываць на «Эмірэйтс». Цікавіліся ці мной калі-небудзь у Англіі? Узгадваю, што калісці хадзілі размовы пра «Саўтгемптан». Але гэта, напэўна, качка.
Рыбалка
— Памятаю, як першы раз паехалі з татам на рыбалку. Я яшчэ маленькім-маленькім быў. Ён мне не відаць павесіў рыбку на кручок, а я яе выцягнуў. Яшчэ запомнілася, як аднойчы алені пераплывалі раку. Літаральна ў пары метраў ад мяне потым прабеглі. Я малой быў, спалохаўся. І зараз з татам бываем на рыбалцы. Яшчэ з сябрамі выбіраюся, з хлопцамі з каманды. З Сасноўскім, Курганскім. Бывае, на Нёман адпраўляемся, бывае, на возера. Можам ад'ехаць ад Гродна на 25-30 кіламетраў. Потым сушым з бацькам гэтую рыбу. Часам мама нешта рыхтуе. А дробную кідаю назад у ваду. Рыбалка падабаецца, таму што супакойвае. Плюс азарт — хочацца злавіць як мага больш. Не ведаеш, якую рыбу выцягнеш — вялікую, маленькую, сярэднюю. Сам працэс прыцягвае. Адпачываю там. Раней глядзеў канал «Паляванне і рыбалка». Плюс заходжу ў групу «Рыбалка ў Гродне» у «ВКонтакте». У гэтым годзе злавіў карпа на чатыры кілаграмы. Справа была ў дзядулі ў вёсцы побач з Мастамі.
Гэта мой самы буйны ўлоў. Акрамя таго карпа, яшчэ ляшчоў лавіў кілаграма па паўтара-два. А самая ўдалая рыбалка была на адным азярцы пад Гродна. Карасёў 60-70 злавіў. Але сакрэту ідэальнай рыбалкі ў мяне няма. Трэба патрапіць ва ўдалае надвор'е. Пару разоў быў на зімовай рыбалцы. Халодна. Вуд у мяне штук восем за ўсё. Для розных відаў. Кур'ёзы? Чаравік замест рыбы ніколі не даставаў. Аднойчы толькі цягам знесла мае шлапакі. Адразу ж кінуў вуду, паплыў за імі.
Раней яшчэ часта лёска блыталася. «Барада» утваралася. А зараз больш-менш нармальна ў гэтым плане. Яшчэ за грыбамі хаджу. Гады два таму ездзілі з Сярожай Лявіцкім, які тады ў Гродне гуляў. Назбіралі па вядзерцы, нават больш.
Фільмы
— Люблю серыялы. Вось нават прама зараз гляджу другі сезон «Мажораў». А што рабіць дома? Падабаецца амаль усё, што паказваюць па ТНТ. «Універ», «Рэальныя пацаны»... Калі была траўма, мог глядзець ледзь не цэлы дзень. Хацеў бы пабываць на здымках «Comedy Club». Адзін з любімых фільмаў — «Сволачы». Глядзеў яго раз дванаццаць. Спадабаўся сюжэтам. Першы раз, здаецца, нават плакаў. Яшчэ калі «Хаціка» глядзеў, слёзы наварочваліся. А так люблю жахі, містычныя фільмы. Вылучу «Заклён». Моманты страшныя, адрэналін — гэтым і падабаецца. Яшчэ спартыўныя фільмы ёсць нядрэнныя.
Да прыкладу, «Гол» — першая частка, другая. Або серыял «Маладзёжка» пра хакей. Па фільмах ў нас у камандзе галоўны Артур Бомбель. Усё ўжо, напэўна, перагледзеў. Спытаеш што-небудзь — то бачыў, гэта бачыў.
У кінатэатрах не вельмі часта бываю. Раз на два месяцы магу схадзіць. Што да музыкі, то падабаюцца хіты дзевяностых, клубныя трэкі. Быў на канцэртах L’One и «Руки вверх».
Прыстаўка
— Калі бываем на выездах, на зборах, гуляем у футбол на прыстаўцы. Выбіраю звычайна «Арсенал». Заўсёды стаўлю ў склад Уолката. У яго скіллы моцныя, ды і гулец нармальны. Часам за «Барсу» гуляю. Першая прыстаўка з'явілася яшчэ ў дзяцінстве. Васьмібітка «Sega» — ва ўсіх, напэўна, яна была. Памятаеш гульню такую — «танчыкі»? Вось яе любіў. Яшчэ «Чарапашкі-ніндзя». Потым мне купілі «Соньку». Цяпер у мяне Xbox. Праўда, не ваджу яе з сабой — хлопцы бяруць. Той жа Міша Гардзейчук. На апошнім зборы нацыянальнай каманды прайграў яму. А бывала, і перамагаў.
Калі ўпершыню прыехаў у зборную, Міша паспрабаваў абыграць мяне нагамі, як калісці Колю Сігневіча. Але я 4:0 павёў — і ён узяў джойсцік у рукі. Гардзяйчук і Корзун больш за усіх у зборнай у гэтым плане. У «Нёмане» добра гуляюць Саша Анюкевич, Андрэй Горбач. Ну і я. Спрачаемся на Кулькі, на адцісканні. Апошняе месца — 20-30 спатыкнуўшыся. «Стралялкі», дарэчы, не люблю. Акрамя футбола, яшчэ ў хакей гуляю. Выбіраю «Манрэаль». Там жа браты Касціцыны выступалі. Яшчэ за «Таронта» гуляў, калі там Грабоўскі быў. Часам псіхаваў падчас матчаў. Бывала, нават на падлогу джойсцік кідаю.
Сацсеткі
— Прыстойную колькасць часу праводжу ў сацсетках. Гадзіну-дзве ў дзень. Можа, нават больш. Як і ўсе людзі сёння, напэўна. У асноўным у «ВКонтакте» сяджу. Гляджу навіны, перапісваюся з сябрамі, знаёмымі. Вось, да прыкладу, з былым партнёрам па «Ягелоніі» украінцам Тарасам Раманчуком падтрымліваем кантакт. Яшчэ ў фэйсбуку мяне можна сустрэць. Быў і ў інстаграме, але пару гадоў таму забыў пароль, не захацеў аднаўляць. У твітэры, аднакласніках, іншых сацсетках мяне няма.
Часам пішуць заўзятары — жадаюць поспехаў, кажуць, каб гол забіў. Быў нават адзін мужык — ужо за трыццаць, які ўвесь час дасылаў мне паведамленні перад гульнямі. Складаў вялікія паэмы, як трэба гуляць, куды бегчы. Прымацоўваў смешныя малюнкі. Розная глупства, карацей. Глядзелі потым з хлопцамі. Яшчэ ў нацыянальнай зборнай ёсць група ў viber, куды адміністратар дасылае расклад. У «Нёмане» ў падобнай групе яшчэ і маем зносіны з хлопцамі.
Бліц
— Калі апошні раз быў у клубе?
— У якім?
— Начным.
— Ой, давайце не будзем. А то зноў пачнуцца гэтыя размовы.
— Праўда, што зараз стаў бываць там значна радзей?
— У апошні час — да. Па-іншаму пачаў ставіцца.
— Раней на тваёй старонцы ў «Вконтакте» з'яўлялася шмат фотаздымкаў з начных клубаў. Але сёння іх практычна няма...
— Былі і былі. А цяпер не хаджу асабліва, вось і не выкладваю. Малады быў.
— Пасталеў?
— Можна і так сказаць.
